«ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΕΞΟΔΟΣ» ΜΙΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΘΕΙ

Με τις «εθελούσιες εξόδους» οι επιχειρήσεις διασπούν τους εργαζόμενους και φορτώνουν τα βάρη στους νέους και το ασφαλιστικό σύστημα

Οι τραπεζίτες, που ληστεύουν συστηματικά τον ελληνικό λαό για να διασώσουν τα κέρδη

 τους, προχωρούν σε νέες μαζικές απολύσεις, τις οποίες βαφτίζουν «εθελούσια έξοδο

Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες (Πειραιώς, Εθνική, Alpha, Eurobank) συνεχίζουν την αντικοινωνική τους στρατηγική σε όλα τα επίπεδα, με μοναδικό στόχο την εξασφάλιση της δικής τους κερδοφορίας. Αφού πρώτα ολοκλήρωσαν μια σειρά συγχωνεύσεων και «εθελούσιων αποχωρήσεων» και αφού προετοίμασαν το ανάλογο κλίμα της ανασφάλειας και του φόβου για απολύσεις, του «αν και πότε θα πάρω σύνταξη…», προχωρούν στον επόμενο κύκλο προγραμμάτων «εθελούσιας εξόδου» (συνολικά γύρω στους 5.000 υπαλλήλους), που βέβαια μόνο «εθελούσια» δεν είναι, προσφέροντας δήθεν ελκυστικά κίνητρα. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας έχει δώσει ήδη τη σχετική έγκριση για την υλοποίηση αυτών των προγραμμάτων, ένα ταμείο από το οποίο ενισχύονται οι τράπεζες με χρήματα που προέρχονται από τη δική μας τσέπη, από την υπερφορολόγησή μας.

Ποιον συμφέρει όμως και τι συνεπάγεται μια «εθελούσια» αποχώρηση; Συμφέρει πολλαπλώς αλλά μόνο την εργοδοσία, αφού με την αποχώρηση των παλιών εργαζομένων μειώνεται το εργασιακό κόστος της επιχείρησης, τόσο σε μισθούς όσο και σε ασφαλιστικές εισφορές. Εφόσον οι παλιοί «αποχωρούν οικειοθελώς», δεν δημιουργείται και κοινωνικός αντίκτυπος, αφού δεν υπάρχει καμιά αντίδραση από την πλευρά των εργαζομένων. Στη θέση των αποχωρούντων και κάνοντας χρήση των αντεργατικών νόμων που έχουν ψηφιστεί από τις υπηρετικές τους κυβερνήσεις, οι εργοδότες θα προσλαμβάνουν, όποτε τους χρειάζεται, προσωπικό με μισθούς πείνας και με τις χειρότερες εργασιακές σχέσεις. Με την εξαναγκαστική και μαζική αποχώρηση των παλαιότερων, οι οποίοι έχουν την εμπειρία των εργατικών αγώνων, υπονομεύεται η ύπαρξη και η συνέχιση των σωματείων. Για τους νεότερους που μένουν πίσω, η «εθελούσια έξοδος» συνεπάγεται μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας και καταστρατήγηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων.

Η μαζική έξοδος υπαλλήλων δίνει τη χαριστική βολή στα ήδη ελλειμματικά ασφαλιστικά ταμεία. Τα προγράμματα «εθελούσιας εξόδου» που εφαρμόστηκαν έως τώρα από τις τράπεζες είχαν σαν αποτέλεσμα την επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, τα οποία οι τραπεζίτες αρνούνται να καλύψουν, ως όφειλαν. Με αποτέλεσμα οι «οικειοθελώς αποχωρούντες» να αντιμετωπίζουν πρόβλημα όχι μόνο σε αυτά που τους έταξαν, αλλά και ως προς τη συνταξιοδοτική τους προοπτική – πετσόκομμα στις παροχές υγείας και νέες μειώσεις των συντάξεων, αφού μειώνονται τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων. Αυτό συνέβη και με το Ταμείο Πρόνοιας Προσωπικού του ΟΤΕ, μετά τη μαζική εθελούσια έξοδο των 5.500 υπαλλήλων, αφού τα έσοδά του, που προέρχονται μόνο από τις εισφορές των εργαζομένων, δεν επαρκούν για να καλύψει τα δανεικά για τα εφάπαξ όσων έφυγαν.

Συνένοχες όλων αυτών των αντεργατικών σχεδιασμών είναι οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Οι οποίες, καλλιεργώντας τον φόβο, την υποταγή και την αντίληψη του «μικρότερου κακού» και του συμβιβασμού, βάζουν πλάτη στα μέτρα που θέλει να περάσει η εργοδοσία, ευνουχίζοντας ταυτόχρονα το κίνημα. Μια «εθελούσια έξοδος» δεν λύνει το πρόβλημα κανενός, όσο κι αν φαίνονται δελεαστικά τα «κίνητρα» των bonus και των αποζημιώσεων. «Κίνητρα» που θα εξανεμιστούν στα χαράτσια, στα δάνεια και στους φόρους, θα επιστρέψουν δηλαδή στα ταμεία των τραπεζών!

Η λύση βρίσκεται στον συλλογικό αγώνα αντίστασης και ανατροπής των μνημονιακών αντεργατικών πολιτικών. Οι εργαζόμενοι, νέοι και παλιοί, με πρόταγμα το συλλογικό συμφέρον, τις αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες ενάντια στα εξοντωτικά ωράρια, τη διεκδίκηση αξιοπρεπών μισθών, συντάξεων και παροχών υγείας, να αντισταθούν και να μην υποκύψουν στην τρομοκρατία και τους εκβιασμούς των εργοδοτών. Να μην υποκύψουν στις –όπως κι αν τις βαπτίζουν– απολύσεις τους. Να περιφρουρήσουν τα κεκτημένα τους, για να διασφαλιστεί το μέλλον τους αλλά και το μέλλον της επόμενης γενιάς και όλων των εργαζομένων.

Όλγα Στεφανίδου