Η φιλία με τους γειτονικούς μας λαούς είναι κέρδος, η εθνικιστική
τύφλωση είναι απειλή
 |
Ο ελληνικός λαός δεν έχει να φοβηθεί
τίποτα από μια συνεννόηση
με τον σλαβομακεδονικό λαό στο θέμα της ονομασίας,
συνεννόηση
που θα συμβάλει στις καλύτερες σχέσεις μεταξύ των λαών της
πολύπαθης
Βαλκανικής
|
Τις τελευταίες ημέρες έχει
ανοίξει και πάλι η συζήτηση για το Μακεδονικό και αυτή τη φορά φαίνεται πως η
λύση στο θέμα του ονόματος της γειτονικής χώρας είναι πιθανή, καθώς έχουν
ωριμάσει οι συνθήκες για αυτό και στις δύο χώρες. Στο γειτονικό κράτος η
πολιτική κατάσταση έχει αλλάξει. Το κόμμα που βρίσκεται τώρα στην εξουσία
(Σοσιαλδημοκρατικό) εκφράζει το κομμάτι εκείνο του γειτονικού λαού που δεν
είναι εθνικιστές και δεν πιστεύουν ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πάνω σε αυτό το ζήτημα εμείς
έχουμε να πούμε τα εξής: Η εύρεση λύσης στο θέμα του ονόματος θα πρέπει να
γίνει με γνώμονα τι ωφελεί τη φιλία ανάμεσα στους δύο λαούς. Οι κάτοικοι του γειτονικού κράτους είναι
Σλάβοι που ζουν και κατοικούν εκεί από το 580 μ.Χ. περίπου και έχουν συνδεθεί
με τον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας. Έχουν λοιπόν και αυτοί δικαίωμα να
αυτοπροσδιοριστούν εθνικά, και με τη χρήση του ονόματος Μακεδονία. Ο
ελληνικός λαός δεν πρέπει να φοβάται κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα θα πρέπει να
αξιοποιήσει κάθε ευκαιρία για να ενισχύσει τη φιλία του με τον γειτονικό λαό.
Η χρήση του ονόματος Μακεδονία
δεν αποτελεί κίνδυνο για την Ελλάδα. Το μικρό
αυτό κράτος, που προέκυψε από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, δεν έχει καμία
δυνατότητα να απειλήσει την Ελλάδα. Παρά τα όσα λένε διάφοροι
συνωμοσιολόγοι, ούτε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ούτε κάποια άλλη μεγάλη δύναμη
έχει κανένα λόγο να απειλήσει με διαμελισμό μια ανεπτυγμένη χώρα σαν την
Ελλάδα, που είναι και από τις λίγες σταθερές χώρες στην ευρύτερη περιοχή. Η
Ελλάδα δεν είναι ούτε Συρία ούτε Ιράκ. Ακόμα, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ένα
κομμάτι του γειτονικού λαού είναι απόγονοι μαχητών της Εθνικής Αντίστασης, που
διώχτηκαν από την Ελλάδα μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, γιατί συμμετείχαν στον
Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ).
Η μη εύρεση λύσης στο όνομα όλα
αυτά τα χρόνια δεν ωφέλησε τους δύο λαούς, αλλά αντίθετα ενίσχυσε τον εθνικισμό
και από τις δύο πλευρές. Από την πλευρά της Ελλάδας, το εμπάργκο, τα εθνικιστικά συλλαλητήρια της δεκαετίας του ’90, η
άρνηση για συνεννόηση στο ζήτημα του ονόματος, το μόνο που κατάφεραν τελικά
ήταν όλος ο κόσμος να ονομάζει το γειτονικό κράτος «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Είναι δε γεγονός ότι ασθενή κρατίδια,
όπως το γειτονικό, στηρίζονται στον εθνικισμό πολλές φορές και σε σημείο
υπερβολής προκειμένου να διατηρήσουν την ενότητα και ύπαρξή τους. Η χώρα αυτή, όμως,
αντικειμενικά σήμερα έχει μεγάλη ανάγκη την ελληνική φιλία και συνεργασία. Το
1/3 του πληθυσμού της είναι Αλβανοί, ενώ διαθέτει και μια ισχυρή εθνικιστική
παράταξη με φιλοβουλγαρικό παρελθόν, πράγμα που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή απειλείται
με αποσταθεροποίηση. Κάτι τέτοιο θα
οδηγούσε στη δημιουργία μιας Μεγάλης Αλβανίας και μιας Μεγάλης Βουλγαρίας, δηλαδή
θα οδηγούσε σε μια ακόμα πιο ισχυρή εθνικιστική δυναμική στον πολύπαθο χώρο των
Βαλκανίων. Εδώ φαίνεται και η ανοησία των εθνικιστικών φωνών στην Ελλάδα,
που καθώς αρνούνται το δικαίωμα ύπαρξης και αυτοπροσδιορισμού του γειτονικού
κράτους, ουσιαστικά ενισχύουν το σενάριο μιας Μεγάλης Αλβανίας και Μεγάλης
Βουλγαρίας.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια δεν υποτιμούμε τον θνησιγενή χαρακτήρα που
έχουν και τα επτά αδύναμα κρατίδια που δημιουργήθηκαν με τη διάσπαση της
Γιουγκοσλαβίας. Ό,τι όμως και να γίνει στη συνέχεια στα Βαλκάνια, αυτό που για
εμάς έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι οι εργατικές τάξεις και οι λαοί των
βαλκανικών χωρών να καλλιεργούν ένα κλίμα συνεννόησης και συναδέλφωσης, να κλείνουν
τις οποιεσδήποτε πληγές και να παλεύουν κάθε στιγμή ενάντια στο εθνικιστικό
δηλητήριο.
Μ. Σάκος
