 |
| Η Τουρκία δεν πρόκειται να ανοίξει μέτωπο στο Αιγαίο όσο στη Συρία διαμορφώνονται συνθήκες που μπορούν να απειλήσουν ακόμα και την εδαφική της ακεραιότητα |
Τα πλέον
σκεπτόμενα και συνειδητά τμήματα του εργαζόμενου λαού σε Ελλάδα – Τουρκία –
Κύπρο να ανοίξουν δρόμο ειρήνης και κοινής πάλης
Πολύς θόρυβος γίνεται τελευταία για τον κίνδυνο
«θερμού επεισοδίου» ή ακόμα και ευρύτερης σύρραξης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας
με αφορμή το Αιγαίο. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να εξετάσουμε με
απόλυτη ψυχραιμία τις αντικειμενικές συνθήκες και κατά πόσον υπάρχουν τα
κίνητρα και οι προϋποθέσεις να συμβεί κάτι τέτοιο. Και στη συνέχεια πρέπει να
καθορίσουμε την επιβεβλημένη στάση του
εργατικού και ευρύτερου προοδευτικού και
αντιπολεμικού κινήματος απέναντι στην κατάσταση. Έτσι λοιπόν:
1ον) Αυτή τη στιγμή η Τουρκία δεν έχει κανένα
συμφέρον να προκαλέσει κάποιο «θερμό επεισόδιο» ή –πολύ περισσότερο– μια
ευρύτερη σύγκρουση με την Ελλάδα στο Αιγαίο. Ο βασικός λόγος είναι ότι έχει
άλλα μέτωπα και άλλες προτεραιότητες. Κατ’ αρχάς, έχει το μέτωπο της Συρίας,
όπου μπορεί ναι μεν να κατέλαβε το Αφρίν, αυτό όμως δεν της λύνει το πρόβλημα.
Στη Συρία η κατάσταση είναι ακόμα αρκετά ρευστή και εξελισσόμενη, τόσο εν σχέσει με τα εδάφη που θα ελέγχουν
οι Κούρδοι και το βαθμό αυτονομίας τους όσο και εν σχέσει με τη νομή της εξουσίας
στο σύνολο της Συρίας. Πέραν αυτού, περισσότερο από το Αιγαίο και πιο
επιτακτικά απασχολεί την Τουρκία το θέμα
των εξορύξεων στα κυπριακά θαλάσσια οικόπεδα, δεδομένου μάλιστα ότι το
φθινόπωρο επίκειται η έναρξη των εργασιών της αμερικανικής ExxonMobil, που ασφαλώς θα είναι πολύ δυσκολότερος
«αντίπαλος» από την ιταλική Eni. Για ποιο λόγο
λοιπόν να απασχοληθεί η Τουρκία στο Αιγαίο, τη στιγμή που οι εξελίξεις τρέχουν
σε Συρία και Κύπρο;
Ακόμα
παραπέρα, η πληθώρα των εσωτερικών προβλημάτων της Τουρκίας έχει αποδυναμώσει
τόσο το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεών της όσο και την υποστήριξη του λαού προς
την κυβέρνηση Ερντογάν: διώξεις κατά χιλιάδες στρατιωτικών, αστυνομικών,
δικαστών, εκπαιδευτικών και δημοσίων υπαλλήλων έχουν αποδιοργανώσει τους
αντίστοιχους μηχανισμούς και έχουν δημιουργήσει συνθήκες αστάθειας για το
καθεστώς. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τη
σταθερή επιδείνωση της τουρκικής οικονομίας (συνεχής πτώση της λίρας, πάγωμα
επενδύσεων και γενικότερα εισροής κεφαλαίων κ.λπ.), τότε καταλήγουμε στο
συμπέρασμα ότι θα ήταν μεγάλο ρίσκο μια
εμπλοκή με την Ελλάδα.
Αντίστοιχα, ούτε
ο ελληνικός καπιταλισμός έχει λόγο να υιοθετήσει στην παρούσα φάση επιθετική
πολιτική –παρόλο
που γενικά προσπαθεί να αυξήσει την πρόσβασή του στα ενεργειακά κοιτάσματα της
περιοχής– γιατί είναι απορροφημένος από τα μεγάλα οικονομικά του προβλήματα.
2ον) Δεν πρέπει
να παρασυρόμαστε από την υστερία των ελληνικών ΜΜΕ, που για τους δικούς
τους λόγους έχουν διογκώσει το θέμα. Η ακατάπαυστη κινδυνολογία δεν αποτελεί
αντικειμενική ενημέρωση και έχει ως αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό του
ελληνικού λαού από τα σοβαρότερα θέματα της φτώχειας, της εκμετάλλευσης και των
μνημονιακών μέτρων, παλιών και νέων. Το
ανέβασμα των πολεμικών τόνων ευνοεί τους εθνικιστικούς και ακροδεξιούς κύκλους
και καλλιεργεί το πολιτικό έδαφος για την ενίσχυση αυτών των πολύ επικίνδυνων
αντιδημοκρατικών δυνάμεων.
3ον) Τα πιο
πρωτοπόρα και συνειδητοποιημένα τμήματα του ελληνικού και του κυπριακού λαού θα
πρέπει να έλθουν άμεσα σε επαφή με τα αντίστοιχα τμήματα του τουρκικού λαού και
από κοινού να φράξουν το δρόμο σε κάθε πολεμική απειλή. Γνωρίζουμε πολύ
καλά ότι στη γειτονική χώρα υπάρχουν αριστερές, εργατικές και γενικότερα
φιλειρηνικές δυνάμεις, που τάσσονται κατά του πολέμου. Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξει
άμεση και διαρκής συνεννόηση και κοινή δράση προς αυτήν την κατεύθυνση. Πέραν
αυτού, θα πρέπει όσο μπορούμε να
υποστηρίξουμε τον δημοκρατικό αγώνα που δίνουν οι προοδευτικές δυνάμεις της
Τουρκίας ενάντια στην καλυμμένη δικτατορία Ερντογάν, γιατί ο αγώνας τους
ενάντια στο αυταρχικό καθεστώς είναι η μεγαλύτερη εγγύηση για τη ματαίωση κάθε επιθετικού σχεδίου.
Όχι λοιπόν στη
φιλοπόλεμη και εθνικιστική ρητορική. Κοινή δράση σε Ελλάδα – Κύπρο – Τουρκία
για να αποτρέψουν έγκαιρα οι λαοί κάθε ενδεχόμενο σύγκρουσης. Ενίσχυση των
δημοκρατικών και εργατικών αγώνων των λαών των τριών χωρών.
